Έχουν περάσει δέκα χρόνια απο τότε...Δεν είμαι πλέον 22 χρονών και συ δεν είσαι εδώ...Δεν είσαι εδώ και η απουσία σου με πληγώνει πιο πολύ κι απ το να μου κάρφωναν ένα μαχαίρι στην καρδιά...Στα χέρια μου κρατώ τη στάχτη σου...σ' έφερα στο αγαπημένο μας μέρος...Έτοιμη...Ετοιμη να σ αφήσω ελέυθερο...
Ανεβαίνω στα βράχια...εκεί που παίζαμε όταν ήμαστε παιδιά...και...σ αφήνω ελεύθερο...
Τα μάτια μου έχουν στερέψει απο δάκρυα τα τελευταία δέκα χρόνια..."Σ αγαπώ.." ψιθυρίζω και ορκίζομαι πως σ άκουσα να μου το λες και εσύ...Είμαι πλέον σίγουρη για το τι πρέπει να κάνω...
Βρίσκομαι στην άκρη του γκρεμού...κάτω μου απλώνονται μίλια θάλασσας...μίλια ελευθερίας...
Το αεράκι παρασύρει τα μαλλιά μου...και το τελευταίο δάκρυ...ο τελευταίος πόνος κυλάει τώρα στο πρόσωπο μου...
Κάνω ένα βήμα και...
καθώς πέφτω είμαι ευτυχισμένη...νιώθω το κορμί μου βαρύ...σαν ατσάλι...να πέφτει και να γίνεται χίλια κομμάτια πάνω στα βράχια...Εγώ όμως είμαι ευτυχισμένη...
Η ψυχή μου...είναι τώρα με τη δική σου...με βλέπεις να έρχομαι απο μακριά και μου χαμογελάς..."σε περίμενα..." μου λες και με πιάνεις απ τη μέση..."σε περίμενα να περπατήσουμε ξανά μαζί στην ακροθαλασσιά...να ακούσουμε το τραγούδι...να μιλήσουμε χαμηλόφωνα..."Σ αγαπώ..."λέω και νιώθω τόσο ευτυχισμένη...
Και έτσι σφιχταγκαλιασμένες, οι ψυχές μας...θα χορεύουν για πάντα...το βαλς της ζωής...
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
2 σχόλια:
Αυτό το κείμενο μου άρεσε και εμένα και το έχω βάλει και στο δικό μου blog! Καλώς όρισες Νένα!
Να σαι καλά Λιάκο μου...χαίρομαι που σ αρέσει αυτό το κείμενο...και μένα είναι ένα απ τα αγαπημένα μου...
Αν και ξέρεις πως είναι για μενα; Δεν μπορω να τα ξεχωρισω και πολύ...δεν ξερω γιατί...νιώθω άσχημα όταν το κάνω!!Καλώς σας βρήκα όλους...
Δημοσίευση σχολίου