Σάββατο 9 Ιουνίου 2007

Σπασμένα γυαλιά...

Σπασμένα γυαλιά...και το φως της νύχτας καθρεφτίζεται σε κάθε χιλιοστό τους...σπασμένα γυαλιά...και κάθε εκατοστό τους βαθιά μπηγμένο στο απαλό δέρμα...σπασμένα γυαλιά και το απαλό δέρμα μια θάλασσα απο αίμα...βάφει τώρα πια...τα σπασμένα γυαλιά...κάθε μέτρο και κενό...κάθε εκατοστό και πόνος...κάθε χιλιοστό και μοναξια...κενό...πόνος...μοναξιά...και σπασμένα γυαλιά...
Σπασμένα γυαλιά...και το μυαλό τρελαίνεται απο τα αναπάντητα γιατί...πως...πότε...το μυαλό δεν μπορεί να καταλάβει...ποτέ ξανά...σπασμένα γυαλιά...μια ζωή...μια μηχανή...μια παιδικότητα χαμένη...τραγική...βράδια...ατέλειωτα σκοτάδια...ρούχα, αρώματα και χαμένα χάδια...
Σπασμένα γυαλιά και τόση μοναξιά...χαμόγελα, μάτια γλυκά, πρόσωπα ήρεμα...όλα χάθηκαν...όλα κόπηκαν απ τα σπασμένα γυαλιά...
Σπασμένα κόκκινα γυαλιά...στην άσφαλτο κοίτωνται νεκρά...χωρίς τη λάμψη του ουρανού...έξω απ την αυλή του Θεού...Σπασμένα αιματοβαμμένα ήταν τα γυαλιά και όλα έμοιαζαν...τόσο δυνατά...ο πόνος ο μεγάλος κρύβεται σαν μικρό παιδί...κρύβεται και περιμένει μια αδύναμη στιγμή...να καρφώσει το μαχαίρι...να σε πιάσει απ το χέρι...να σε ρίξει πάλι ξανά...στα σπασμένα γυαλιά...
Μια ιστορία που δεν τελειώνει...ένα κλάμμα που δεν λυτρώνει...ένα φονικό που σκοτώνει...
Σπασμένα γυαλιά, μαζεμένα πρόχειρα στην άκρη...σκουπισμένα...μουδιασμένα απ τον πόνο και το δάκρυ...σπασμένα γυαλιά...τώρα πεταμένα...σε μια άκρη του μυαλού ναυαγισμένα...
Σπασμένα γυαλιά απο χρόνια παρατημένα...σπασμένα γυαλιά απ τη βροχή και το βοριά ξεπλυμμένα...σπασμένα γυαλιά...όχι πια αιματοβαμμένα...σπασμένα γυαλιά πια στρογγυλεμένα...σπασμένα γυαλιά...τόσο ακριβοπληρωμένα...σπασμένα γυαλιά...τόσα δάκρυα και αίμα...σπασμένα γυαλιά....στους διαδρόμους του μυαλού τώρα αφημένα...
Ίσως να ζητάς πολλά...ίσως μια ζωή, μια αγκαλιά να μην αξίζουν στη μοναξιά...ίσως πάλι τα σπασμένα γυαλιά...μια εικόνα μοναχά...ένας θάνατος χαμένος...μια απώλεια ανύπαρκτη...ένα άρωμα, ένα χρώμα, μια αγκαλιά...που δεν ταίριαζε στην μοναξιά...
Σπασμένα γυαλιά...με αίμα ποτισμένα...σπασμένα γυαλιά...τώρα πια στρογγυλεμένα...

Δεν υπάρχουν σχόλια: