Τι όμορφη νύχτα...

Τι όμορφη νύχτα...τι υπέροχος ουρανός...όλα τόσο τέλεια πλασμένα,όλα τόσο τέλεια ταιριαστά...σαν εμάς...εγώ και εσύ περπατάμε ή μάλλον ονειροβατούμε στην ακροθαλασσιά...η ψυχή μου και η ψυχή σου χορεύουν σφιχταγκαλιασμένες το βαλς της ζωής...το χέρι σου με κρατάει απ τους ώμους...ενώ το δικό μου έχει γλιστρήσει πιο χαμηλά...στη μέση σου...ο ήχος των κυμμάτων είναι τώρα θεσπέσιο τραγούδι...και ο ψιθυρος της φωνής σου...λαλιά πολύ καλού τραγουδιστή...μιλάμε χαμηλόφωνα...σχεδόν ψιθυριστά...δεν θέλουμε να ξυπνήσουμε την πλάση...φοβόμαστε πως θα ξυπνήσουμε και μεις αν μιλήσουμε πιο δυνατά...θα ξυπνήσουμε απ αυτό το υπέροχο όνειρο που λέγεται ζωή...τα χείλη σου σχεδόν ακουμπάνε στο αυτί μου όταν μου ψιθυρίζεις εκείνο το πρώτο "Σ αγαπώ"...
Ξαφνικά για μένα ο κόσμος αλλάζει!Τα άστρα λάμπουν πιο δυνατά και το φεγγάρι,κρυμμένο ως τώρα βγαίνει και φωτίζει τα χλωμά σου μάτια...σε κοιτάω θαραλλέα και δακρυσμένη με τη φωνή μου να σπάει ψιθυρίζω, "και γω σ αγαπάω..."
Με σφίγγεις στην αγκαλιά σου και όλα γύρω μου μετατρέπονται σε μια πανδαισία χρωμάτων...μπλε...κίτρινο...μαύρο...ασημί...όλα ανακατεύονται στο μυαλό μου και η μυρωδιά της κολόνιας σου μου φέρνει στο μυαλό τα χρόνια που περάσαμε μαζί...μέσα απ τους λυγμούς μου σου λέω σ αγαπώ και τότε λυγίζεις και συ...δεν είμαι πια θυμωμένη...το μόνο που έχει μείνει στην καρδιά μου είναι...πόνος..."Σ αγαπάω...δεν θέλω να σε χάσω..."σου λέω κοιτώντας σε στα μάτια...
Τα χείλη μου τρέμουν...οι ανάσα μου έχει κοπεί...τα μάτια μου μουτζουρώθηκαν καθώς τα δάκρυα χάραζαν δρόμους στα μάγουλα μου...
Με κοιτάς με τα δικά σου απελπισμένα μάτια και ενώ τα δάκρυα είχαν αρχίσει να τρέχουν και σε σένα με φιλάς...με φιλάς όπως την πρώτη φορά...
Το πάθος μας παρασύρει...τα δάκρυα παύουν...πέφτουμε στην άμμο και το μόνο που υπάρχει πλέον είναι...εγώ για σένα και εσύ για μένα...
Το πρώτο φως του ήλιου μας βρίσκει γυμνούς...αγκαλιασμένους, αγαπημένους...είχα αποκοιμηθεί ακούγοντας την ανάσα σου...νιώθοντας την καρδιά σου...
Ξυπνάω τρομαγμένη...προσπαθώ να σε ξυπνήσω αλλα μάταια...αρχίζω να κλαίω και τα δάκρυα μου πέφτουν καυτά πάνω στο ακούνητο στήθος σου...αρχίζω να σε ταρακουνάω βίαια φωνάζοντας πως σ αγαπάω...πως σε χρειάζομαι...πως χωρίς εσένα πεθαίνω και εγώ...
Ξαφνικά σε νιώθω...κρύο...παγωμένο...σε παίρνω στην αγκαλιά μου και κλαίω βουβά...οι δρόμοι έχουν γίνει χαρακιές στα μάγουλα μου...στην ψυχή μου...κλαίω για πολύ ώρα...
Θεέ μου...αν ήξερα πως αυτό ήταν το τελευταίο σου βράδυ...θα σ' έπαιρνα αγκαλιά...θα σε φιλούσα και θα σου έλεγα χίλιες και παραπάνω φορές πόσο σ αγαπάω...Αν ήξερα πως ήταν το τελευταίο σου βράδυ...θα απομνημόνευα κάθε σου κίνηση...θα μάζευα κάθε σου δάκρυ...θα σταματούσα το χρόνο για μας...