Χωρίς τίτλο...

Η πίκρα στάλαξε
σαν το φαρμάκι
κι εγινε μέσα μου ωκεανός
η αγαπη άλαξε
εγινε απάτη
χωρίς εξήγηση γιατί και πως

Εμεις που ήμασταν
δυο σε ένα
κομμάτια γίναμε
μικρά...χαμένα
και απλωθήκαμε
και σκορπιστήκαμε..
στο σύμπαν όλο...
σαν κονιοφώς...

Τι να μαζέψουμε
τι να κρατήσουμε...
αν θέλεις πάμε
απ την αρχή
να γεννηθούμε...
να αγκαλιαστούμε...
να ξαναζήσουμε...
σ άλλη ζωή...